Mijn excuses voor het feit dat deze laatste blog wel echt enorm lang op zich heeft laten wachten. Het terug verhuizen vanuit Brussel, doorverhuizen naar mijn nieuwe appartement en vervolgens een open huis zorgde voor de nodige vertraging. Maar het bleef toch een beetje knagen, vandaar dat ik toch maar een poging ga wagen.

De eerste week van het nieuwe jaar heb ik grotendeels op de Abdij in Middelburg gewerkt. Vanwege het politiek reces lag het professionele leven in Brussel grotendeels op zijn gat en deze tijd kon ik goed gebruiken om nog even de puntjes op de i te zetten bij Natuurbescherming. Zoals ik in de vorige blog schreef ben ik wel gewoon deze week in Brussel geweest, dus dat betekende weer eens een hoop reizen.

In het weekend hebben we nog even lekker een huisfeestje gevierd, waarvoor we al onze Brusselse vrienden hadden uitgenodigd. Door de maanden heen leer je steeds meer mensen kennen dus het woonkamertje zat lekker vol. Ook was het dit weekend heerlijk weer, dus zondags ben ik een groot stuk gaan wandelen richting Brussel-Centrum. Ik heb het vast al eens gezegd maar Brussel is groener dan je zou verwachten en er is een groot park achter het Koninklijk Paleis. Prachtige plek voor een bak koffie, leek mij zo. Vervolgens ben ik doorgewandeld naar het stadscentrum, waar ik even een laatste biertje heb gehaald bij mijn bekende stamkroeg: Ierse pub Celtica.

En dan was ook alweer de laatste week van mijn tijd in Brussel aangebroken en dat was ook meteen een hele bedrijvige week. Maandag was nu echt mijn laatste dag op de Abdij en die kan je natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan en zo liep ik dus met een hele zooi koeken de Abdij binnen. Je moet je collega´s natuurlijk wel even bedanken voor de leerzame tijd. Op dinsdagavond was het tijd voor de jaarlijkse Limburg-borrel in het Brusselse Museum van Natuurwetenschappen. Op uitnodiging van het Limburgse College van Gedeputeerde Staten waren allerlei mensen van Nederlandse- en Europese overheden bijeengekomen om onder het genot van een hapje en drankje elkaar beter te leren kennen. Afgelopen maanden heb ik natuurlijk al meer van deze bijeenkomsten bezocht en het blijft een mooie manier om meer mensen te leren kennen en zo je netwerk uit te breiden, wat als starter natuurlijk heel belangrijk is. Op woensdagavond zijn we nog even met alle stagiairs en trainees van het HNP wat gaan drinken in onze favoriete kroeg ´The Hairy Canary´, om de periode samen toch een beetje feestelijk af te sluiten.

Donderdag 12 januari was mijn allerlaatste stagedag op het HNP en tevens mijn 28e verjaardag. Ook dit betekende natuurlijk taart! De laatste dag heb ik alle laatste eindjes aan elkaar geknoopt, zodat alles op een goede manier kon worden overgedragen op mijn collega´s. Na mijn werk ben ik doorgereisd naar het Holland House, waar de boeklancering plaatsvond van het boek ´Lobbyist van Brussel van Milos Labovic. Deze oud-lobbyist van de Provincie Zeeland beschrijft in zijn boek hoe hij de periode in Brussel heeft beleefd. Tijdens deze presentatie werd het boek besproken met de schrijver, de huidige lobbyist van Zeeland en de Nederlandse ambassadeur in België en afsluitend natuurlijk een borrel. Zelf heb ik het boek natuurlijk ook gekocht want als stagiair van de huidige Zeeuwse lobbyist is het natuurlijk enorm boeiend om hier meer over te weten te komen.

Het laatste weekend kwamen mijn ouders toch op de nipper nog even op bezoek. Dit zouden ze al eerder komen doen, maar vervolgens sloeg het Coronavirus toe en moesten zij helaas het weekend in quarantaine doorbrengen. Maar zoals gezegd: ze konden dit weekend wel. Zo konden zij toch nog even zien waar ik al die tijd heb uitgehangen en hoe het leven in Brussel eruit ziet en dat is goed gelukt, want buiten alle mooie gebouwen, pleintjes en lekkere biertjes liet Brussel zich ook van zijn welbekende, ongeregelde kant zien: Mensen die geen Engels of Nederlands spreken, producten die ineens niet meer verkrijgbaar zijn en obers die dienbladen met bier op je schoot laten vallen. Wat dat betreft blijft het toch een bijzondere stad.

En met het verstrijken van dit weekend, verstreek dan ook mijn tijd in Brussel. Op zondag 15 januari heb ik mijn laatste spullen ingepakt, nog een keer gedag gezegd tegen mijn huisgenoten (waarvan ik met een aantal al vanaf het begin samen leefde) en ben ik vervolgens samen met mijn ouders terug gereisd naar Nederland. Het was een mooie tijd in Brussel, ik heb veel geleerd en een heleboel leuke mensen leren kennen. Voor nu is mijn tijd in Brussel voorbij, maar wie weet wat er in de toekomst nog eens gebeuren zal.